ضربه گیر

اگه بخوام بدترین صفت همسرم رو بگم افراط و تفریطه . همسر من حتی در خوبی کردن هم گاهی زیاده روی میکنه و گاهی اینقدر بد میشه که دلت میخواد ازت فاصله بگیره . یهو میره سر کار سه روز مداوم و پرانرژی یهو دو روز از تو خونه بیرون نمیره . ورزش میکنه اینقدر سنگین که بدن درد میشه گاهی یه هفته هی باید بهش یاداوری کنی . اینا رو باز میشه تحمل کرد . در این مجموعه ی افراط و تفریطی یه نکته هست که منو به مرزجنون میکشه . اونم اینه که گاهی از یه چیزی یا یه حرفی اصن ناراحت نمیشه و همراهت میخنده یدفه ممکنه همون موضوع اینقع۷در ناراحتش کنه که وادارش کنه به عکس العمل . اینکه دقیق معلوم نیس چی ناراحتش میکنه خیلی باعث هم رنجش خودش بعد اطرافیانش میشه . بعد حدودا بیست سال باهم بودن من تقریبا میدونم راه و چاه چیه و همیشه سعی میکنم موضوعات رو پنجاه پنجاه عنوان کنم تا بتونم راه فرار داشته باشم . بیچاره آدمایی که اینو نمیدونن و مورد غضبش قرار میگیرن . واسه همین خودش معمولا با اطرافیانش نمیجوشه و روابطش محدوده به ما . منم در مسائل کاری مون تقریبا بعنوان واسطه بودم و سعی میکنم طرف حسابامون اول از فیلتر من مواجه بشن و اونجوری که صلاح هست بهم ارتباطشون میدم . حتی گاهی گناههای (از دید همسر گناه )  دیگران رو گردن میگیرم و گاهی هم موضوع رو اونجوری که باعث اصلاح روابط میشه به طرف حساب میرسونم که رشته کار دستش باشه .  

حتی وقتی پرسنلمون چیزی میخان یا پیشنهادی دارن اول بمن میگن . من موضوع رو بصورت برد برد میسازم و به وقتش انتقال میدم .بعضی اوقاتم انتظارات همسر رو بصورت تقلب به طرف مقابل میرسونم بعد که اون کار بشکل دلخواه انجام شد اعلام میکنم دیدی خودشون بفکر بودن و تو بیخود حرص خوردی؟ نیمه دوم زندگی یک زن...