راز 2

پست راز رو که نوشتم کسی خیلی استقبالی نکرد. خوب دلیلی نداره چیزی که واسه من مهمه برای بقیه هم مهم باشه. اما این پست رو برای یکی دوتاتون که پرسیدین مینویسم.

تو کاغذای پدرجان یک تکه کاغذ که نه مقوا پیدا کردم که بخش عظیمی از اموالش رو یعنی چند تا از گرونترین ملکهاشو وقف کرده بود . البته نه تاریخ داشت و نه امضا و جمله آخرش هم نیمه کاره بود. پدرجان آدم باسوادی بود و به اصول شرع و قانون کاملا مسلط بود. اما معنی این کاغذ چی بود؟ گریه کردم و گریه کردم و بخدا شکایت کردم که خدایا با این همه حساسیت که در من یا بهتره بگم ما (من و همسر) میشناسی چرا این مسائل شبهه ناک رو سر راه ما قرار میدی؟

زنگ زدم همسر اومد. کاغذ رو دید همون جا نشست زمین . شوکه شده بود. هردو گریه میکردیم. خدا شاهده که نه از بابت وقف اون املاک. خودمون بارها پیشنهاد داده بودیم بهش. حتی وقتی میخاست زمین مسجد رو وقف کنه یا برای بارگاه حرمین عسکریین پول زیادی بفرسته ازش خواستیم بیا بریم ببینیم کدوم روستا لوله کشی آب یا جاده آسفالت یا .....نداره همونجا هزینه کنیم که قبول نکرد. گریه ما ازین بود که اگه بقیه این کاغذو قبول نکنن چی؟ اصلا نیتش چی بوده؟ این اواخر دائما به من سفارش میکرد برزخ از قیامت سختتره. از برزخ من یادتون نره. همه اینا کنار هم اشک مارو درمیاورد.

یکم که آروم شدیم تصمیم گرفتیم همسر بره نجف پیش آیت الله سیستانی که مرجع تقلید هممونه . از لحاظ قانونی تو امور حسبی اومده که اگه وصیتنامه امضا و تاریخ نداشته باشه قانونی نیست مگر اینکه تمام ورثه اونو قبول داشته باشن که همچین چیزی تو این خانواده ممکن نبود . اما نیت پدرجان چی؟

کارمون خیلی سخت شده. دست و دلمون واسه هر کاری میلرزه. خدا تو بد آزمایشی قرارمون داده. راستش همه چیز نیت بد نیست. شاید نیت بد هم نداشته باشی اما همینکه اهمال کاری کنی هم مسولیت داری.

قرار من و همسر بر این شد که اگه مرجع تقلیدمون حکم کرد این وصیتنامه صحیحه سهم همسر ازون ملکهای نام برده شده رو بنام پدرجان وقف کنیم . تنها راهی که به ذهنمون میرسید تا ازین مسولیت نجات پیدا کنیم.

 

نیمه دوم زندگی یک زن...