دعا

اعتقاد به دعا و سرکتاب و اینجور چیزا تو فرهنگ ما هنوز رواج داره. بعضی خانواده ها پررنگ تر و بعضی جاها کمرنگ . منم مثل بقیه اینا رو رد نمیکنم. هر چند تا حالا سراغ اینجور کارا نرفتم اما ردشون هم نمیکنم. بیشتر نظرم بر اینه که قدیما مردم سواد نداشتن و سراغ آدمای باسواد میرفتن برای رفع گرفتاریاشون دعا میگرفتن و چون اعتقاد داشتن اون دعا بهشون کمابیش جواب میداد اما تو زندگی جدید که همه سواد داریم با مراجعه به قران و مفاتیح و سرورالعارفین و .... خودمون بیواسطه توسل میکنم . 

مادرشوهر من سواد نداره و رو خوانی جز سی رو هم چون حفظه بلده اما مفاتیح و اینا رو نمیتونه بخونه. بارها دیدم که خط رو اشتباه گرفته . چون فکر میکنه من نمیدونم. منم هیچ وقت به رو نیاوردم . حتی وقتی میخام براش شماره تلفن بخونم یه رقم یه رقم میخونم که گیج نشه. 

این مادرشوهر دلبند از وقتی من عروسش شدم هر چند وقت یبار یه شیشه آب با خودش میاره و میریزه چارگوشه خونه و تو کتری و پارچ آب. اوایل خیلی ناراحت میشدم. همسر میگفت آب باطل سحره. یواش یواش عادی شد و منم سعی میکردم بی توجه رد شم . اما همیشه ته دلم ناراحت بودم. اما همش فکر میکردم اگه عکس العمل نشون بدم یواشکی میکنه بدتر حالم گرفته میشه. تا دیروز که از زیر تخت دخترک دو تا کیسه دراوردم که توشون دعاست. معلومه قبلنا خیس شده . چون کاغذاش بهم چسبیده ان و اگه بخام باز کنم ریز میشن. اما رو یکیش نوشته دعای مهر و محبت. حالا این دعا برا کیه خدا میدونه. 

اگه واسه ما گرفته که ما نیازی به اینجور چیزا نداریم . اگه واسه خودش گرفته که کافیه جلو زبونشو بگیره تا همه دوسش داشته باشن. 

گلنار گفت ببر بنداز تو آب روون بره اما یکم بدجنسیم گل کرده امروز ببرم تو جمع بگم اینا رو خونه ما جا گذاشتید. 

خدا میدونه تو این چند سال به بهانه آب باطل سحر چیا به خورد ما داده. گردن خودش. من که راضی نیستم.

نیمه دوم زندگی یک زن...