زیارت

همسر امروز صبح پرواز داشت به مقصد نجف. امیدوارم سفرش بی خطر باشه . مثل همیشه زندگیمون دقیقه نودی بود دیروز. همش بدو بدو. قرار بود یجوری بره تهران که عصر برسه و شب رو استراحت کنه . اما وقتی دیدم ساعت 8 شب شد و هنوز کاراش نصفه کاره است صلاح ندیدم با ماشین بره. اول با یه آژانس هماهنگ کردم . دوباره دیدم تصمیم خوبی نیست. خودت پشت فرمونی اعصابت راحتتره تا کنار دست یکی اونم نصفه شب بشینی.همش دلواپسی خوابش نگیره. واسه همین رفتم راه آهن و بلیط قطار اکسپرس خواب گرفتم که این 4 -5 ساعت راه رو استراحت کنه .هر چند شوری که داشت نمیذاشت بخوابه اما بازم بهتر از هیچی بود.

ساعت 9 شب تصمیم گرفت گوشی بخره و این کارای دقیقه نودیش همیشه منو تو فشار قرار میده. بماند که شانس میاره و خدا کمکش میکنه .مثل دیشب که قطار تاخیر داشت.

اما امروز تلگرامش فعال بود و من اولین نفری بودم که بهش پیام دادم.(تا حالا تلگرام نداشت)اولین چیزی هم که نوشت عکس بی حجاب بچه رو از پروفایل بردار. صب نمیکنه از راه برسه لامصب.

همسر آدم فرصت طلبیه و میدونم ازین سفر دست خالی نمیاد و اینقدر دامن جدش رو میگیره تا شفیعش شه پیش خدا .

چیزی که دیروز خیلی وقتشو گرفت نوشتن حساب کتاب با اطرافیان بود و تصمیم برای نوشتن وصیت نامه.

قرار بود برای من صلح نامه ای رو تنظیم کنه بابت حساب کتاب قبلی. اما نشد و فتو یه سند رو برد با نمونه یه صلح نامه تا اونجا بنویسه و به رییس کاروان بسپره .امیدوارم تعلل نکنه. البته این موضوع ربطی به کربلا نداره و من انتظار داشتم خیلی وقت پیش حساب منو بده. دیگه تکرار نمیکنم و منتظر میشینم ببینم چیکار میکنه.

اما ته دلم اعتراف میکنم ازش راضی ام و اگرهم نداد حلال خودش و زندگیمون. اما همش میگم اگه من زیر دست کسی بیفتم ازت نمیگذرم و حتی بعد مرگم نفرینت میکنم.

حالا ببینم اونجا وصیت نامه بنویسه؟ شایدم رفت جو گرفتش همه رو وقف کرد . 

خدا قسمت هممون کنه . اللهم الرزقنا زیارت الحسین.

نیمه دوم زندگی یک زن...