غلط املایی

دخترک تو سن یک  سال و نیمگی خوندن یاد گرفت. هنوز خوب کلمات رو ادا نمیکرد . مثلا به جوراب میگفت بوپا . یا به شلوار میگفت شبار . اما میتونست کتاب یا روزنامه بخونه. این خوندن مثل خوندن من و شما نبود. فقط بلد بود حروف رو بهم بچسبونه و یه کلمه با هر زیر و زبری که دلش میخاست ازش بسازه. ذوقش تو این بود که گروهی دور هم جمع میشدن و کلمات سخت مینوشتن و وادارش میکردن بخونه. اونم حرفها رو درست میگفت اما کلمه معنی خاصی نداشت و همه شادی میکردن و اونم ازین شادی ذوق میکرد و تلاشش رو بیشتر میکرد. تو سن دوسالگی برای اینکه حوصلش سر نره بهش مداد میدادم و میگفتم دور کلمه هایی که مثلا م داره رو خط بکش.

این شد که دخترک زود تونست کتاب بخونه و در نتیجه دایره لغاتش بالا رفت .  نوشتن رو چند سال بعد یاد گرفت و دائما منو میشوند و میگفت من شعر میگم تو بنویس و الحق هم خوب میگفت. هرچند فنی نبود. تو مدرسه هم به ادبیات علاقه زیادی داره و خیلی خوب انشا مینویسه و از اون بهتر اینکه بسیار خوب صحبت میکنه. واسه همین برای چند تا برنامه های توی شهر به عنوان گوینده بردنش و امروز هم یه برنامه برای ضبط داره که تبلیغ کتاب و کتابخونه است.

همسر تو ریاضی خیلی قویه و بسیار هم علاقه مند . ازونجا که از پدر هم نشان هایی داره ریاضیشم خوبه اما علاقه به ادبیاتش قوی تره. چون همسر به ادبیات هم علاقه داره و اینجا ژن هر دو کارساز شده.

چند وقت پیش جلوی یکی از اقوام که تحصیلکرده هم هست همین صحبت شد و من گفتم دلم میخاد دخترم معلم بشه. چون در مقام استادی بسیار قدرتمنده و اون آقا یکم فراتر رفت و گفت تجزیه تحلیلهاش نشون میده بدرد سخنگویی دولت میخوره و من چشمام گرد شد.

امروز همزمان با جمع و جور اطاقش یه کاغذ پیدا کردم که توش نوشته بود مرگ پدربزرگ برای من مثل خوردن سیاه نور بود. اول نفهمیدم یعنی چی؟ یکم فکر کردم دیدم بعله. کلمه سیانوره . حالا کجا این کلمه رو با تلفظ اینقدر شدید شنیده الله اعلم. اما هنوزم که هنوزه کلماتی وجود دارن اون به همون لفظ شنیداری مینویسدشون که اینم نتیجه اون یادگیریه.

حالا من موندم اگه دخترک سخنگوی دولت شه و هر کلمه ای رو که میشنفه همونجوری بنویسه حقوقشو کم نمیکنن.  اصلا همچین جایگاهی برای دخترک ببینم ؟ خدا رو چه دیدین. شاید......

نیمه دوم زندگی یک زن...